Θεραπευτική Ιππασία και Ιπποθεραπεία

Θεραπευτική Ιππασία

Είναι μια δραστηριότητα, η οποία εντάσσεται στο ενιαίο πρόγραμμα αποκατάστασης των ατόμων με νευρολογικές και αναπτυξιακές διαταραχές. Είναι η εφαρμογή ιππασίας σε άτομα με αναπηρία με βασικό σκοπό την αποκατάσταση (κινητική, νοητική, κοινωνική) του ασθενούς, και τη βελτίωση της ποιότητας της ζωής του.
Η εισαγωγή του αλόγου στην θεραπεία όμως, δεν είναι μια σύγχρονη ανακάλυψη. Από την αρχαιότητα ακόμα, είχαν εκτιμηθεί τα ευεργετικά αποτελέσματα της ιππασίας στη βελτίωση της υγείας του ανθρώπου, χωρίς όμως να αντιμετωπίζεται ως θεραπευτική διαδικασία.

Η χρήση του αλόγου ως θεραπευτικό μέσο στην Αρχαία Ελλάδα.

Η χρήση του αλόγου ως θεραπευτικό μέσο, είχε διατυπωθεί στην Αρχαία Ελλάδα, στο βιβλίο του Ξενοφώντα, «Περί Ιππικής» και στο βιβλίο του Ιπποκράτη, «Φυσική Άσκηση». Επίσης, έχει περιγραφεί πως ο Ασκληπιός έδωσε τα άλογα στην ανθρωπότητα για να ανακουφίσουν αυτούς «που υποφέρουν από τραύματα, πληγές και ασθένειες». Από ιατρικά δοκίμια του 17ου και 18ου αιώνα, είναι εμφανές ότι κάποιοι γιατροί της εποχής παρουσίαζαν την ιππασία ως μια πολύ ευεργετική άσκηση για το ανθρώπινο σώμα, η οποία μπορούσε να δράσει θετικά απέναντι στις ασθένειες.

Η σημερινή, ευρέως διαδεδομένη χρήση της θεραπευτικής ιππασίας, σε άτομα με νευρολογικά προβλήματα, πιστεύεται ότι οφείλεται στη Liz Hartel, η οποία έπασχε από πολιομυελίτιδα, όταν κέρδισε το ασημένιο μετάλλιο στην ιππική δεξιοτεχνία στους Ολυμπιακούς αγώνες στο Ελσίνκι, το 1952. Από το κατόρθωμα αυτό και μετά, η θεραπευτική ιππασία διαδόθηκε σε πολλά μέρη του κόσμου και έγινε η αιτία της δημιουργίας πολλών οργανισμών και συλλόγων.

Η Ιπποθεραπεία

Ιπποθεραπεία είναι μια θεραπευτική συνεδρία και αφορά τους επιστήμονες της αποκατάστασης (φυσικοθεραπευτές, εργοθεραπευτές, ψυχολόγους,  λογοθεραπευτές, ψυχιάτρους). Πρόκειται για τη μεταφορά μιας συνεδρίας αποκατάστασης, από την αίθουσα θεραπείας στην ιππική αρένα όπου, αντί να χρησιμοποιούνται κάποια άλλα θεραπευτικά εργαλεία, χρησιμοποιείται το άλογο. Στην περίπτωση αυτή το μόνο που διαφέρει από μια συμβατική συνεδρία είναι ο χώρος (αρένα) και το μέσο (άλογο). Επίσης, τηρούνται όλες οι προϋποθέσεις (αξιολόγηση, πρωτόκολλο θεραπείας, στόχοι θεραπείας, κτλ), που απαιτούνται και στο θεραπευτήριο. Σε καμία περίπτωση όμως δεν αντικαθιστούν τις κλασικές συνεδρίες φυσικοθεραπείας.